लगदा नहीं जी मेरा घर बार सोहणेया वे
हो गयी हां मैं मजबूर वे माहिआ,
वृन्दावन जाना ए जरूर वे माहिआ
श्याम दे ख़यालां विच्च डूबी दिन रैन वे,
भूख प्यास मेरा खोया सुख चैन वे ।
मैनु ओहदा चड़ेया सरूर, वे माहिआ,
वृन्दावन जाना ए जरूर, वे माहिआ ॥
सस्स ननाण सारे ताने मेणे मारदे,
कर कर गल्लां मेरा तन मन साड़दे ।
गल्लां बन गईआं ने नासूर, वे माहिआ ,
वृन्दावन जाना ए जरूर वे माहिआ ॥
चन्ना, तेरी मेरी यह नाशवान गति मति ए,
बांके बिहारी मेरा सच्चा प्राण पति ए ।
नाता साडा जग दस्तूर, वे माहिआ,
वृन्दावन जाना ए जरूर वे माहिआ ॥
गल्ल बनदी नहिओ प्यार बिना…
दिल लगदा नहीं दिलदार बिना…
आखां ‘‘मधुप’ मैनु टोक ना वे सोहणेया,
वृन्दावन जानो मैनु रोक ना वे सोहणेया ।
मैं ता हो गयी ओहदे रंग नूरो नूर, वे माहिआ
vrindavan jana e jaroor ve maiya Punjabi bhajan by Sarabmohan Tinu Singh
lagada nahi ji mera ghar baar sohaneya ve
ho gayi haan mainmajaboor ve maahia,
vrindaavan jaana e jaroor ve maahiaa
shyaam de kahayaalaan vichch doobi din rain ve,
bhookh pyaas mera khoya sukh chain ve
mainu ohada chadeya saroor, ve maahia,
vrindaavan jaana e jaroor, ve maahia ..
sass nanaan saare taane mene maarade,
kar kar gallaan mera tan man saadade
gallaan ban geeaan ne naasoor, ve maahia ,
vrindaavan jaana e jaroor ve maahia ..
channa, teri meri yah naashavaan gati mati e,
baanke bihaari mera sachcha praan pati e
naata saada jag dastoor, ve maahia,
vrindaavan jaana e jaroor ve maahia ..
gall banadi nahio pyaar binaa…
dil lagada nahi diladaar binaa…
aakhaan ”mdhup’ mainu tok na ve sohaneya,
vrindaavan jaano mainu rok na ve sohaneyaa
mainta ho gayi ohade rang nooro noor, ve maahiaa
vrindaavan jaana e jaroor ve maahia ..
lagada nahi ji mera ghar baar sohaneya ve
ho gayi haan mainmajaboor ve maahia,
vrindaavan jaana e jaroor ve maahiaa
